Hallo allemaal,

Hier een nieuwe update van onze belevenissen hier in Indonesië. Wat maken we veel mee en steeds als we denken dat we nu zo'n beetje alles wel gezien hebben, komt er toch wel weer wat nieuws voorbij. Al wat de tijd vordert (inmiddels zitten we al ruim 7 weken hier), zien we steeds meer dingen waar we verandering in willen brengen. Dankzij alle mooie giften die we in Nederland hebben mogen ontvangen, kunnen we ook daadwerkelijk het verschil maken hier. Zonder dit alles zouden we dat nooit gekund hebben. Dank nogmaals daarvoor.

In onze laatste update vertelden we over baby Wayan. Dit jongetje is geboren met een schisis en woont met zijn ouders in een huis waar menig westerling zijn huisdier niet eens in zou laten verblijven. We vertelden in dat verhaal ook dat we graag een nieuwe (stenen) woning voor dit gezin willen laten bouwen. Inmiddels hebben we de goedkeuring van de 'kepala desa' (hoofd van het dorp) om een huis te gaan bouwen. De makelaar zal de komende tijd nog één en ander gaan regelen om daadwerkelijk met de bouw te kunnen beginnen, want het is een zeer afgelegen gebied waar je moeilijk met een vrachtwagen kunt komen. We zullen dus vooral op zoek gaan naar lokale 'bouwvakkers' die ons zullen gaan helpen met het realiseren van de woning. Nu we toch aan het vertellen zijn over de situatie rond baby Wayan, kunnen we gelijk vertellen dat hij half februari is geopereerd en dat hij inmiddels alweer terug naar huis is gebracht. Bij ons bezoek aan zijn huis hebben we hem gewogen en bleek hij bijna 6 kilo te wegen. Om een schisisoperatie te kunnen ondergaan, moet een kind minimaal 5 kilo wegen. Alle voorgaande bezoeken, was hij nog geen 5 kilo, maar bij ons laatste bezoek bleek hij de 5 kilo ruim te halen. Wat een blijdschap toen we hem een paar dagen later op gingen halen om hem naar het Smile House te brengen. Samen met zijn moeder heeft hij daar een geweldige tijd gehad en na 2 weken hebben we hem weer terug naar huis gebracht. Kijk de foto's voor het geweldige resultaat. Weer een kind dat mede door uw donaties een betere toekomst tegemoet gaat. Hoe gaaf is dat?!

De afgelopen weken zijn we ook weer regelmatig naar het Smile House geweest om daar voorlichting, therapie of creatieve lessen te geven. De kinderen (en ouders) zijn vaak benieuwd wat we met ze gaan doen. Fruithapje maken, oefenen met het op een goede manier uitspreken van klanken en woorden, leuke (creatieve) lessen bedenken en uitvoeren; we proberen steeds weer iets nieuws. Op de foto's zijn enkele activiteiten te zien die we de afgelopen weken gedaan hebben. Bijzonder om te merken hoe we met sommige kinderen die voor langere tijd in het Smile House zijn een band op hebben gebouwd. Als we aankomen worden we (meestal) met een grote glimlach ontvangen en als we weer op de scooter stappen om terug naar huis te gaan, worden we soms zelfs uitgezwaaid. We voelen dat we worden gewaardeerd voor de werkzaamheden die we doen en we hebben inmiddels een nieuw lid mogen toevoegen aan ons 'Kolewa team'. Shinta is een Indonesische (jonge)dame die ons zal vergezellen bij onze activiteiten. Ze is al mee geweest naar onze spraaktherapie op locatie in Karangasem, naar het ziekenhuis, activiteiten meegedaan in het Smile House, langs verschillende Puskesmas (een soort lokaal gezondheidscentrum) en steeds was zij een soort 'tolk/schakel' tussen ons en de lokale mensen/autoriteiten. Ze spreekt redelijk goed Engels, waardoor communiceren met haar ook makkelijk is. Het is echt een aanwinst voor ons team en we zijn erg blij met haar! Ook hebben we halverwege februari een Nederlands echtpaar een rondleiding gegeven door het Smile House. Zij wilden het Smile House graag een keer van binnen bekijken en wilden meer weten over de werkzaamheden die wij (en het Smile House zelf) daar doen. Ze waren erg enthousiast en we hebben een mooie donatie mogen ontvangen voor de bouw van het huis van baby Wayan. Ook hebben we in het Smile House Valentijnsdag gevierd. De overdekte 'auto/scooterstalling' werd helemaal leeggehaald en daar hebben we vlaggetjes en ballonnen opgehangen, een muziekinstallatie neergezet en iedereen was van de partij om mee te doen met de leuke activiteiten die er waren. Van spijkerpoepen tot voetjes van de vloer op de dansvloer en van ballon in de lucht houden tot stoelendans. Het was een ontzettend leuke middag waar alle patiënten en hun ouders de zorgen even konden vergeten.

Zoals we net al eerder benoemden, zijn we afgelopen weken ook naar Karangasem geweest. Daar hebben we op locatie spraaktherapie gegeven aan kinderen die al eerder een gehoorapparaat aangemeten hadden gekregen. Op deze manier zorgen we er niet alleen voor dat deze kinderen weer (goed) kunnen horen, maar proberen we deze kinderen ook te leren hoe ze goed kunnen/moeten spreken. Ook het instrueren van ouders over hoe zij thuis kunnen oefenen met deze kinderen is hierbij erg belangrijk. Tijdens deze therapie hebben we vooral eerst ervoor proberen te zorgen dat de kinderen het leuk vinden wat ze moeten doen. Deze kinderen komen op hun 'vrije' zondag naar het huis van Putu (waar de therapie gegeven wordt) en dan willen we natuurlijk wel iets aanbieden waar ze plezier aan beleven. We hebben een aantal spelletjes gedaan en al spelende geprobeerd om de kinderen klanken en woorden te laten produceren. Bij de één gaat dat beter/makkelijker dan bij de ander, maar uiteindelijk hebben ze allemaal enthousiast meegedaan met de activiteiten. Zondag 8 maart staat ons volgende bezoek gepland.

Verder zijn we de afgelopen weken druk bezig geweest met een nieuwe locatie te vinden om ons te gaan vestigen. In mei loopt het huidige (huur)contract van het Swara Swari Instituut af en daarvoor moesten we op zoek naar een nieuwe locatie. De huidige locatie ligt ver uit de richting en we wilden een locatie in de buurt van het Smile House, zodat onze samenwerking nog makkelijker zou worden. Inmiddels kunnen we mededelen dat we een prachtige nieuwe locatie hebben gevonden in de vorm van een 'woonhuis' op nog geen 3 minuten met de scooter van het Smile House. We hebben het huurcontract getekend, de sleutels mogen ontvangen en we hebben al flink wat klusjes gedaan om het gebouw klaar te maken voor de therapie en voor de creatieve en spellessen die er gegeven zullen worden. We kregen min of meer de vrije hand om het gebouw in te gaan richten en op de foto's is te zien hoe de locatie er uit begint te zien. Komende week/weken zullen we nog wat werkzaamheden (laten) doen en nadat we een ceremonie hebben gehouden (het blijft tenslotte Bali en er gaat geen gelegenheid voorbij of er moet een ceremonie voor gehouden worden), zullen we het pand in gebruik gaan nemen. Een hele leuke en uitdagende tijd zal gaan volgen.

Vorige week zijn we met Wayan (onze driver), Putu Sri (een vrouw die 2 jaar in Nederland gewoond heeft en goed Nederlands spreekt) en Shinta naar Negara geweest. Daar hebben we een kinderopvanghuis en een SLB school bezocht. Een SLB school is een school voor speciaal onderwijs. Alle vormen van speciaal onderwijs zitten hier bij elkaar. Van doof tot slechtziend en van autistische kinderen tot kinderen met het syndroom van down. Hier hebben we een rondleiding gehad en gesproken met leerkrachten en de directeur. We hebben gekeken wat wij voor deze school kunnen (gaan) betekenen. We hebben gekeken naar de mogelijkheid om sport- en spelmaterialen aan te gaan schaffen en zullen bij ons volgende bezoek (eind maart waarschijnlijk) deze materialen voor de school meenemen. Ook hebben we een kinderopvanghuis bezocht. Hier verblijven kinderen van de school die te ver weg wonen om dagelijks op en neer te reizen van huis naar school. Dit huis wordt ‘gerund’ door een ‘ibu’ (Indonesisch voor mevrouw) die als een tweede moeder is voor de kinderen. Ze zorgt met zeer veel liefde voor deze kinderen met een beperking en krijgt van de overheid nauwelijks genoeg geld om deze kinderen in hun eerste levensbehoefte te voorzien. Wij zijn voor haar om boodschappen geweest en hebben een grote zak rijst (25kg), zakken olie, koekjes voor de kinderen en andere benodigdheden gekocht. Ze was ons zeer dankbaar. Daarnaast hebben we gekeken naar de overkapping van de buitenplaats. Deze is lek en is nodig aan vervanging toe. We gaan kijken of we hierin iets voor het opvanghuis kunnen gaan betekenen. Na een lange dag (we vertrokken al om 06.00 uur en waren om 20.15 uur thuis) kwamen we moe maar voldaan weer thuis.

Afgelopen week zijn we samen met Shinta naar verschillende Puskesmas (lokale gezondheidscentra) geweest om daar ons verhaal te doen en een poster op te hangen. Door dit te doen, bereiken we nog meer mensen en hopen we nog meer kinderen te kunnen helpen. Steeds vroegen we naar de 'kepala' (het hoofd) van de puskesmas en daar hebben we (met hulp van Shinta) steeds gesproken over wat wij als stichting doen. In iedere puskesmas die we bezochten, hebben we een poster op mogen hangen bij de entree of bij de 'wachtkamer' waar de patiënten zitten. Op deze manier ontkomt niemand aan de poster en hopen we dat het nieuws van de 'operasi gratis' (gratis operatie) voor kinderen met 'bibir sumbing' (hazenlip) zich zal verspreiden.

Tot slot zijn we de afgelopen weken bezig geweest met het laten produceren van een collectebus. Er staan in Villa Blubambu en in Puri Bendesa al collectebussen waar mensen geld (kunnen) doneren, maar we willen nog veel meer plaatsen benaderen om onze collectebussen te kunnen/mogen plaatsen. Inmiddels hebben we een sample laten maken en daarmee zijn we vandaag (03-03-2015) langs verschillende hotels geweest. Inmiddels heeft 1 hotel al toegezegd dat we de collectebus mogen plaatsen en de andere hotels waren enthousiast, maar moesten het nog wel bespreken met het management. We hebben ook een aantal e-mailadressen ontvangen en zullen contact met deze mensen opnemen en hopen op die manier nog meer bekendheid te creëren. Naast de bekendheid en de donaties die we (hopelijk) mogen ontvangen, is het wellicht ook een goede manier om eventuele nieuwe patiënten te vinden. In de hotels en resorts werken namelijk vooral lokale mensen. Deze mensen werken in de meest prachtige resorts en zien er daar (in het uniform van het resort) vaak goed uit, maar wonen zelf vaak nog op het platteland en kennen misschien wel iemand in hun dorp met een hazenlip of hoorprobleem. Wanneer zij weten dat wij iets voor deze kinderen kunnen betekenen, kunnen zij over ons vertellen in hun dorp. Een win-win-win-situatie! :-) Naast de hotels die we willen benaderen, zullen we ook verschillende restaurants benaderen en zijn we vanmiddag ook naar het vliegveld geweest om te informeren wat de mogelijkheden zijn. We werden van het kastje naar de muur gestuurd, maar uiteindelijk hebben we een mevrouw gesproken die ons uitlegde dat de General Manager hierover moest beslissen, maar dat die helaas niet aanwezig was. We hebben wel zijn e-mailadres en zullen contact met hem op gaan nemen. Wie weet wat er hieruit zal volgen. Hoeveel mensen hebben er vaak geen (klein)geld over van hun vakantie waar ze in eigen land niets meer mee kunnen? Hoe gaaf als er van alle beetjes kleingeld uiteindelijk een kind een betere toekomst tegemoet gaat...

Dit was weer een behoorlijke update van de afgelopen weken. Zoals jullie kunnen lezen, zijn we hier écht heel veel goed werk aan het doen! Het geeft ook een ontzettend voldaan gevoel om dit mooie en dankbare werk hier te kunnen doen. Aan het eind van dit verhaal ook nog een klein 'verzoekje'...

Zoals de meesten van jullie weten, hebben wij een toeristenvisum voor 60 dagen. Deze verloopt op 13 maart, maar je kunt hier je visum steeds voor 30 dagen verlengen. De eerste verlenging hebben we nu geregeld en dus zijn we weer tot 10 april voorzien van een nieuw visum. Het verlengen van ons visum kost steeds 800 000 IDR (zo'n 50 euro) per persoon. Dat betekent dat we vanaf nu vier maanden op rij iedere maand 100 euro kwijt zijn aan het aanvragen van de verlenging van ons visum. Nou hebben we wel een spaarpotje opgebouwd voor we hier weggingen, maar elke maand 100 euro daar vanaf tikt dan wel aan. Vandaar dat we (heel brutaal) willen vragen of mensen (een deel van) ons visum voor de komende 30 dagen willen 'sponsoren'. Daarmee zorgt u ervoor dat wij ons goede werk hier kunnen voortzettend. Mocht u ons willen helpen, kan dat via rekeningnummer: NL35 RABO 0162 6765 73 t.n.v. M. Varkevisser e/o L. van Elteren o.v.v. uw naam & donatie voor visum. Alvast bedankt!

Bekijk ook onze foto's die we zullen toevoegen! Een foto zegt vaak meer dan 1000 woorden... Via deze weg willen we ook Astrid le Febre bedanken voor het doneren van 100 extra foto's. Echt ontzettend lief! Veel kijkplezier bij onze foto's.

Ps. We zagen net dat de foto's van week 2, 3 en 4 niet goed geüpload waren. Dubbel kijkplezier dus! ;-)